اشعار عاشقانه شاملو – اشعار شاملو برای آیدا

اشعار عاشقانه شاملو

اشعار عاشقانه شاملو. عشق شاملو و آیدا آرام آرام دارد به نوعی ضرب المثل تبدیل می شود. بارها در شعرِ شاعرانِ امروز دیده ایم که جای استفاده از عاشق و معشوق هایی مثل لیلی و مجنون، خسرو و شیرین و… از اسم آیدا و شاملو استفاده کرده اند.

اما اشعار عاشقانه شاملو؛

شاید عشق او به آیدا جرقه ی این اشعار باشد اما چیزی که این عاشقانه ها را از عاشقانه های عوامانه جدا می کند، گستردگیِ اندیشه ی خود شاملوست.

بزرگیِ اشعار عاشقانه ی شاملو، پابلو نرودا، ناظم حکمت و… از این روست که نگاه ژرف و عمیقی داشتند، پس عشقشان در زندگیِ نیز متفاوت بوده است. و نگاهشان به عشق نیز ژرف تر و عمیق تر.

اگر تحلیل موشکافانه ای بر اشعار شاملو داشته باشیم، می بینیم که به سادگی نمی توان از زاویه ی محتوا آن ها را دسته بندی کرد. چرا که هر شعر او ابعاد گوناگونی دارد. مثلن یک عاشقانه اش را که می خوانیم، تنها با شعری عاشقانه مواجه نیستیم، بلکه با شعری عاشقانه _ فلسفی یا عاشقانه _ اجتماعی یا عاشقانه _ سیاسی مواجه ایم.

این دُرُست صادقانه ترین شیوه ی نوشتن است. چرا که عشق در زندگیِ واقعی جدا از مسائل اجتماعی، سیاسی یا فلسفی نیست. همه چیزِ یک انسان در هم گره خورده است.

رابطه ی عاشقانه، در جامعه ی ایران، با تمام فرهنگ ها و عقیده ها، بسیار متفاوت از رابطه ای عاشقانه در غرب است. پس عشق نیز با مسائل اجتماعی گره خورده است.

و همین طور رابطه ی عاشقانه در کشوری که زیر سلطه ی یک حاکمیت فاشیست قرار دارد، بسیار متفاوت از رابطه ای ست که در کشوری دموکرات اتفاق می افتد.

شاعران بزرگ این چیزها را می دانند و در شعرهایشان به تصویر می کشند.

به این شعر شاملو نگاه کنید که چقدر متفاوت به عشق نگاه می کند:

 همه لرزش دست و دلم از آن بود

 که عشق پناهی گردد

 پروازی نه.

همه ی ما انسان ها از تنهایی می ترسیم. می ترسیم و به عشقی پناه می بریم. عشق برایمان یک جور اسارت است. ما مثل اسیری از جبر جامعه، از تلخیِ تنهایی به عشق پناه می بریم. اما شاملو می گوید من می ترسیدم که عشق پناهم باشد، من عشقی را می خواستم که مرا به پرواز در بیاورد، به حرکت.

به این شعر توجه کنید:

 دهانت را می بویند،

 مبادا گفته باشی دوستت می دارم.

این درست تلفیقِ همان فضای سیاسی با عاشقانه ست.

درکِ شرایطِ موجود سیاسی، تاثیر آن در یک رابطه ی عاشقانه و به تصویر کشیدنِ آن.

در ادامه ی صفحه، چند شعر عاشقانه شاملو را با هم می خوانیم و به صدای خوشِ شاملو گوش می دهیم.

اشعار عاشقانه شاملو

اشعار شاملو برای آیدا

زیباترین اشعار عاشقانه شاملو:

شعر جز اینم هنری نیست که آشیان تو باشم شاملو

شگفتا
که نبودیم
عشقِ ما
در ما
حضورِمان داد.
پیوندیم اکنون
آشنا
چون خنده با لب و اشک با چشم

واقعه‌ی نخستین دمِ ماضی.

□

غریویم و غوغا
اکنون،
نه کلامی به مثابهِ مصداقی
که صوتی به نشانه‌ی رازی.

□

هزار معبد به یکی شهر…

بشنو:
گو یکی باشد معبد به همه دهر
تا من آنجا برم نماز
که تو باشی.

چندان دخیل مبند که بخشکانی‌ام از شرمِ ناتوانی‌ خویش:
درختِ معجزه نیستم
تنها یکی درختم
نوجی در آبکندی،
و جز اینم هنری نیست
که آشیانِ تو باشم،
تختت و
تابوتت.

□

یادگاریم و خاطره اکنون. ــ

دو پرنده
یادمانِ پروازی
و گلویی خاموش
یادمانِ آوازی.

۹ فروردینِ ۱۳۷۲

پخش آنلاین جز اینم هنری نیست که آشیان تو باشم با صدای شاملو:

فایل صوتی:

شعر چشم اندازی دیگر شاملو

فایل صوتی:

شعر شانه ات مجابم می کند شاملو

فایل صوتی:

شعر چه بی تابانه می خواهمت شاملو

فایل صوتی:

اشعار عاشقانه شاملو

شعر همه لرزش دست و دلم شاملو

همه
لرزشِ دست و دلم

از آن بود
که عشق
پناهی گردد،

پروازی نه
گریزگاهی گردد.

آی عشق آی عشق
چهره‌ی آبی‌ات پیدا نیست.

□

و خنکای مرهمی
بر شعله‌ی زخمی
نه شورِ شعله
بر سرمای درون.

آی عشق آی عشق
چهره‌ی سُرخ‌ات پیدا نیست.

□

غبارِ تیره‌ی تسکینی
بر حضورِ وَهن
و دنجِ رهایی
بر گریزِ حضور،
سیاهی
بر آرامشِ آبی
و سبزه‌ی برگچه
بر ارغوان

آی عشق آی عشق
رنگِ آشنایت
پیدا نیست.

۱۳۵۱

پخش آنلاین همه لرزش دست و دلم با صدای شاملو:

فایل صوتی آی عشق شاملو:

شعر ترانه تاریک شاملو

شعر مرا تو بی سببی نیستی شاملو

شعر خنیاگر غمگین شاملو

شعر تو کجایی در گستره بی مرز این جهان شاملو

دانلود فایل صوتی:

شعر زیباترین حرفت را بگو شاملو

دانلود فایل صوتی:

اشعار عاشقانه شاملو

شعر آیدا در آینه شاملو

لبانت به ظرافت شعر

شهوانی ترین بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند
که جاندار غار نشین از آن سود می جوید
تا به صورت انسان درآید
و گونه هایت
با دو شیار مورب
که غرور تو را هدایت می کنند و
سرنوشت مرا
که شب را تحمل کرده ام
بی آنکه به انتظار صبح
مسلح بوده باشم

و بکارتی سربلند را
از روسبی خانه های داد و ستد
سر به مهر باز آورده ام

هرگز کسی این گونه فجیع

به کشتن خود برنخاست که من به زندگی نشستم!

*

و چشمانت راز آتش است.

و عشقت پیروزی آدمی ست
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد.

و آغوشت
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن
و گریز از شهر
که با هزار انگشت
به وقاحت
پاکی آسمان را متهم میکند.

*

کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد.

در من زندانی ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمی کرد
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم

*

توفان ها
در رقص عظیم تو
به شکوهمندی
نی لبکی می نوازند،
و ترانه رگ هایت
آفتاب همیشه را طالع می کند.

بگذار چنان از خواب بر آیم
که کوچه های شهر
حضور مرا دریابند.

دستانت آشتی است
ودوستانی که یاری می دهند
تا دشمنی
از یاد برده شود

پیشانیت آیینه ای بلند است
تابناک وبلند،
که خواهران هفتگانه در آن می نگرند
تا به زیبایی خویش دست یابند.

دو پرنده بی طاقت در سینه ات آواز می خوانند.
تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش
آب ها را گوارا تر کند؟

*

تا در آیینه پدیدار آئی
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه ها و دریاها را گریستم
ای پری وار درقالب آدمی
که پیکرت جزدر خلواره ناراستی نمی سوزد! ــ
حضور بهشتی است
که گریز از جهنم را توجیه می کند،

دریائی که مرا در خود غرق می کند
تا از همه گناهان و دروغ
شسته شوم.

و سپیده دم با دست هایت بیدار می شود.

(آیدا در آینه – آیدا در آینه)

پخش آنلاین دکلمه شعر آیدا در آینه شاملو:

فایل صوتی:

دانلود فایل:

شعر میان خورشیدهای همیشه شاملو

دانلود فایل صوتی:

شعر عشق عمومی شاملو

اشعار عاشقانه شاملو

شعری از مجموعه آیدا در آینه

من و تو…

من و تو یکی دهانیم

که با همه آوازش

به زیباتر سرودی خواناست.

من و تو یکی دیدگانیم

که دنیا را هر دَم

در منظرِ خویش

تازه‌تر می‌سازد.

نفرتی

از هرآنچه بازِمان دارد

از هرآنچه محصورِمان کند

از هرآنچه واداردِمان

که به دنبال بنگریم،

دستی

که خطی گستاخ به باطل می‌کشد.

من و تو یکی شوریم

از هر شعله‌یی برتر،

که هیچگاه شکست را بر ما چیرگی نیست

چرا که از عشق

رویینه‌تنیم.

و پرستویی که در سرْپناهِ ما آشیان کرده است

با آمدشدنی شتابناک

خانه را

از خدایی گم‌شده

لبریز می‌کند.

شعر از مجموعه آیدا، درخت، خنجر و خاطره

شبانه (دوستش می‌دارم…)

دوستش می‌دارم

چرا که می‌شناسمش،

به دوستی و یگانگی.

ــ شهر

همه بیگانگی و عداوت است. ــ

هنگامی که دستان مهربانش را به دست می‌گیرم

تنهایی غم‌انگیزش را درمی‌یابم.

اندوهش

غروبی دلگیر است

در غُربت و تنهایی.

همچنان که شادی‌اش

طلوعِ همه آفتاب‌هاست

و صبحانه

ونانِ گرم،

و پنجره‌ای

که صبحگاهان

به هوای پاک

گشوده می‌شود،

و طراوتِ شمعدانی‌ها

در پاشویه‌ی حوض.

چشمه‌ای

پروانه‌ای و گُلی کوچک

از شادی

سرشارش می‌کند،

و یأسی معصومانه

از اندوهی

گرانبارش:

اینکه بامدادِ او دیری‌ست

تا شعری نسروده است.

چندان که بگویم

«امشب شعری خواهم نوشت»

با لبانی متبسم به خوابی آرام فرو می‌رود

چنان چون سنگی

که به دریاچه‌ای

و بودا

که به نیروانا.

و در این هنگام

دخترکی خُردسال را مانَد

که عروسکِ محبوبش را

تنگ در آغوش گرفته باشد.

اگر بگویم که سعادت

حادثه‌ای‌ست

بر اساسِ اشتباهی؛

اندوه

سراپایش را در بر می‌گیرد

چنان چون دریاچه‌ای

که سنگی را

و نیروانا

که بودا را.

چرا که سعادت را

جز در قلمروِ عشق بازنشناخته است

عشقی که

بجز تفاهمی آشکار

نیست.

بر چهره‌ی زندگانیِ من

که بر آن

هر شیار

از اندوهی جانکاه حکایتی می‌کند

آیدا

لبخندِ آمرزشی‌ست.

نخست

دیرزمانی در او نگریستم

چندان که چون نظر از وی بازگرفتم

در پیرامونِ من

همه چیزی

به هیأتِ او درآمده بود.

آنگاه دانستم که مرا دیگر

از او

گریز نیست.

اشعار عاشقانه شاملو

شعر من و تو، درخت و بارون شاملو

من باهارم تو زمین

من زمینم تو درخت

من درختم تو باهار ــ

نازِ انگشتای بارونِ تو باغم می‌کنه

میونِ جنگلا تاقم می‌کنه.

تو بزرگی مثِ شب.

اگه مهتاب باشه یا نه

تو بزرگی

مثِ شب.

خودِ مهتابی تو اصلاً، خودِ مهتابی تو.

تازه، وقتی بره مهتاب و

هنوز

شبِ تنها

باید

راهِ دوری‌رو بره تا دَمِ دروازه‌ی روز ــ

مثِ شب گود و بزرگی

مثِ شب.

تازه، روزم که بیاد

تو تمیزی

مثِ شبنم

مثِ صبح.

تو مثِ مخملِ ابری

مثِ بوی علفی

مثِ اون ململِ مه نازکی:

اون ململِ مه

که رو عطرِ علفا، مثلِ بلاتکلیفی

هاج و واج مونده مردد

میونِ موندن و رفتن

میونِ مرگ و حیات.

مثِ برفایی تو.

تازه آبم که بشن برفا و عُریون بشه کوه

مثِ اون قله‌ی مغرورِ بلندی

که به ابرای سیاهی و به بادای بدی می‌خندی…

من باهارم تو زمین

من زمینم تو درخت

من درختم تو باهار،

نازِ انگشتای بارونِ تو باغم می‌کنه

میونِ جنگلا تاقم می‌کنه.

پخش آنلاین آهنگ من و تو، درخت و بارون سهیل نفیسی:

دانلود فایل صوتی اهنگ من و تو، درخت و بارون سهیل نفیسی با شعر شاملو:

شعر عاشقانه از شاملو

شعر عاشقانه شاملو

عشق

خاطره‌یی‌ست به انتظارِ حدوث و تجدد نشسته،

چرا که آنان اکنون هر دو خفته‌اند:

در این سویِ بستر

مردی و

زنی

در آن‌سوی.

تُندبادی بر درگاه و

تُندباری بر بام.

مردی و زنی خفته.

و در انتظارِ تکرار و حدوث

عشقی

خسته.

شعر میان ماندن و رفتن شاملو

میان ماندن و رفتن حکایتی کردیم

که آشکارا در پرده‌ی کنایت رفت.

مجال ما همه این تنگ‌مایه بود و، دریغ

که مایه خود همه در وجه این حکایت رفت.

اشعار عاشقانه شاملو

دانلود و مطالعه تمام آلبوم های شاملو:

تمام آلبوم ها به همراه متن کامل هستند.

!روی تصاویر کلیک کنید!